İkranın birkaç gündür kreşe giderken mızmızlandığını, hatta dün sabah kreşe bıraktığımda ağladığını yazmıştım. Dün sabah mızmızlanma ve ağlama eşliğinde kreşe bıraktım. Öğlen almaya gittiğimde gayet mutlu, güleryüzlü karşıladı beni. Yaptıklarını anlattı, öğretmenini arkadaşlarını anlattı. Artık olayı çözdük derken, okul güzeldi ama yarın gitmiycem demesinmi. Neden kızım diyorum cevapta vermiyor. Alla alla olay ne acaba, kreşte mutlu, öğretmeni çok tatlı, neden gitmek istemiyor olabilir. Öğretmeni, sadece sabahleri siz bırakırken yapıyor bu mızmızlığı, gün içinde çok aktif, çok akıllı, her faaliyete katılan sosyal bir çocuk diyor. İyide bu çocuk niye gitmek istemiyor neden...
Dün akşam babamız işten henüz gelmemişti, Yüsra ben ve İkra oturuyorduk. İkra yine, anne ben yarın okula gitmiycem dedi. Neden kızım neden gitmiyorsun dedim. Durdu durdu ve ama annee ben yokken sen Yüsrayla ne yapıyorsunn, bende kalıp seninle Yüsranın yaptıklarını yapmak istiyorum demezmi. Birden beynimde bir ampul yandı ve biranda herşey yerine oturdu. İkranın derdi kıskançlıkmış. Kreşle ilgili sorunumuz yok, orda mutluyuzda ama kafada hep, Yüsra annemin yanında, ben buradayım fikri. İlk hafta, kreşi yeni keşfetmenin heyecanıyla bunu anlamamıştı ama şimdi bu düşünce İkranın beyninde dolaşıp duruyor. Dünden beri, Yüsranın evde çok sıkıldığını, okula gitmek istediğini ama küçük olduğu için gidemediğini, evde Yüsrayla hiçbirşey yapmadan İkranın kreş çıkış saatini beklediğimizi anlatıp duruyorum.
Bugün sabah yine mızmızlandık, yine bende evde kalıcam dedik ama öğlen almaya gittiğimde yine çok mutlu ve eğlenmiş buldum onu. Bunuda aşıcaz mutlaka...
Evdeki şu anki durum ; İkrayı alıp eve geldiğimizde, Yüsra; ben evdeydim bütün gün, ablam orda eğlendi triplerinde ve acayip kaprisli. İkra; ben kreşteyken Yüsra annemle birlikteydi triplerinde ve oda acayip kaprisli. İkiside, ben daha mağdurum bana daha çok zaman ayır havalarında. Birbirlerine karşı tavırlılar, herşeye kavga ediyorlar ve anne arada kalıp bu dönemin geçmesini bekliyor. İkiz olması daha iyiydi sanki, bu şekilde daha zor, biri büyümeye diğeri küçülmeye çalışıyor.
Neyse sorunu buduk bari bakalım ne şekilde ve nezaman çözülecek. İnşallah Yüsra okula başlayana kadar devam etmez:))
2009 dan kalma bir yazı, bu blogda durmalı.
8 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder