İtiraf ediyorum kuzularım sizi büyütürken çok zorlanıyorum.
İtiraf ediyorum zaman zaman öyle şeyler yapıyor ve beni çıldırtıyorsunuz ki çağresizlikten ağlıyorum.
İtiraf ediyorum bazen keşke biraz daha aralarında yaş farkı olsaydı belki bu kadar zor olmazdı diye düşünüyorum.
İtiraf ediyorum İkranın inadı, dediğim dedik halleri, bizi dinlememesi, hiçbir şekilde dediğinden vazgeçirememiz acaba biz ne nerde hata yaptık iyi bir anne baba olamadıkmı diye düşünmemize neden oluyor.
İtiraf ediyorum hergün babanızla birlikte bu çocukları nasıl daha mülayim, daha söz dinleyen, kendi kendine oynayan uslu çocuk yapabiliriz nasıl davranmalıyız acaba diye saatlerce ciddi bir şekilde kafa patlatıyoruz.
İtiraf ediyorum ki o kadar kafa patlatmaya rağmen bir çıkar yol bulamıyoruz.
İtiraf ediyorum Yüsra büyüdükçe işimiz dahada zorlaşıyor ve sizin gençkız olduktan sonra yapabileceğinizi düşündüğümüz kavgalar şimdiden bizi korkutuyor.
İtiraf ediyorum onca oyuncak arasından nasıl olupta birinizin elinde olan oyuncağın diğeri için biranda çok değerli olduğunu ve birtek oyuncak için feryat figan kavgalar ettiğinizi korku ve hayretle izliyoruz.
İtiraf ediyorum ikinizide çook ve eşit derecede sevmemize rağmen kavgalarınıza müdahale ederken acaba birine farkında olmadan haksızlık edermiyiz diye korkuyoruz.
İtiraf ediyorum Yüsra büyüdükçe İkra hırçınlaşıyor, İkra hırçınlaştıkçada Yüsra mızmızlaşıyor .
İtiraf ediyorum evimizde hergünümüz bol aksiyonlu ve hareketli geçiyor ve biz günün nasıl geçtiğini anlamıyoruz bile.
İtiraf ediyorum uyuduğunuz zaman sanki bol volümlü müzik birden kapanmış gibi kulaklarım çın çın çınlıyor.
İtiraf ediyorum tüm zorluğuna rağmen sizi çok ama çok seviyorum ve siz olmadan hayatın ne kadar boş ve anlamsız olduğunu düşünüyorum. Siz olmasanız ne kadar sıradan bir hayatımız olurdu, iyiki geldiniz iyiki hayatımıza renk kattınız benim cadı kuzucuklarım...
